Czym się wyróżniamy? Przede wszystkim podejściem wszystkich do tego co tworzymy. W poprzednich klubach zawodnik przychodził na treningi oraz mecze – tu kończyła się jego rola. W Fairancie każdy jest zaangażowany w mniejszym lub większym stopniu w funkcjonowanie klubu. To spaja drużynę i osoby wokół niej. Dla mnie to nie tylko klub, to społeczność. Moi znajomi zaczęli odwiedzać nas na trybunach czy kupować nasze gadżety chcąc stać się częścią tego projektu. W poprzednich klubach meczami interesowali się tylko „lokalsi”, dla których była to okazja do spożycia sporych ilości alkoholu. Nie żeby na Fairancie człowiek nie napił się piwa, jednak kultura kibicowania jest tu na zupełnie innym poziomie. Co do tej wspomnianej kultury kibicowskiej – pamiętam z jednego z poprzednich klubów chłopaka, który zrezygnował z gry po tym jak trybuny się z niego bardzo naśmiewały. A stało się tak, ponieważ w jednym meczu przytrafił mu się błąd na wagę trzech punktów. Dobry grajek. Ale w klubie już nie miał życia… Nie wyobrażam sobie takich rzeczy w Fairancie. Wracając do społeczności. Na palcach jednej ręki mogę policzyć znajomości utrzymane z innych klubów. Pewnie głównie przez to, że widywaliśmy się tylko przy okazji treningów i meczów. W Fairancie jest inaczej. Razem z zawodnikami spotykamy się często też prywatnie. Kilka razy zdarzyło mi się odwiedzać czy gościć zawodników z żonami czy partnerkami w domu. Zdarzały się spontaniczne telefony i wyjście na piwo czy pizzę. Społeczność.